بازگشت
آزاد افغا نستان
عبدالو کیل کوچی عبدالو کیل کوچی

شیرین وطن تا کی به این خواری

افسرده  و رنجور و  بیماری

در خاک  و خون افتاده یی  اما

من   خادم  کویی  توام   نمانم   ترا  تنها

ای کشور زیبا

هر شب من بی خان ومان

بر یاد تو دارم فغان

ما را  به ملک دیگران ، به غربت رها کردی

زکویت جدا کردی

اما تو در اندیشهء مایی  

همچون  به رگ ریشهء مایی

در راه تو یکجا شویم فردا   

باشد که تا روزی رسد ، رها گردی ازغمها

ای آرامش دلها

ای میهن زیبای من

ای عشق بی همتای من 

با عشق بی همتای خود، آواره ام  کردی

بیچاره ام کردی

هر چند به عشقت سوختی ما را

آهنگری آموختی مارا

رزمندگی آموختی مارا

تا زنده  باشم ای وطن ، ترا دوست  میدارم

بجان دوست میدارم

خواهم که باشد در جهان  

روی  زمین تا آسمان

در صلح و مهر ودوستی  و سعات  انسان  

رفاه همه  گان

ای مظهر زیبای آزادی

ای مهد آزادی وسربازی

در پر تو خورشید آزادی

فرخنده  باد ا   رهروا   نان   راه   آزادی

دنیای آزادی

ای میهن جان پرورم

دور از تو گر هر جا روم 

دارم امیدی تا به خاک ، کوی تو بر گردم

به سوی تو بر گردم 

می سازمت هم خرم و آباد

می خواهمت فرخنده ودلشاد

با همت  کاریگر و دهقان

با اتحاد  و   وحدت ،  مردم  افغانستان

آزاد افغانستان ، آباد افغانستان                                    

 

 

 


May 13th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان